Traditionele tattoo-kunst is als volgt te classificeren:
Adellijke tatoeages:
In alle culturen hadden edelen naast de beste wapens, kleren, gereedschap en voedsel de meest kwalitatieve en dure tatoeages, die gezet moesten worden door goed geleerde en goed betaalde meesters. Vaak bestonden er bepaalde symbolen die gereserveerd waren voor edelen, die bijvoorbeeld rang of afkomst afbeeldden. De geschiedenis laat vele voorbeelden zien van Heraldische symbolen getattooeerd op leden van Europese koningshuizen of adellijke families, alsmede bij edelen uit Zuid-Amerika, Azie, Afrika en Oceanie.
Tatoeage als vorm van identificatie:
Ontelbaar veel variaties van dit soort tatoeages duidden mensen aan van een bepaalde stam, regio, religie, professie of iedeologie. Binnen elke regionale stijl waren bepaalde regels verbonden aan de hierarchie van het symbolisme, dus net als bij adellijke tatoeages lieten ze de status zien van de drager.
Tatoeages als blijk van erkenning:
Als onderdeel van regionale stijlen waren dit soort tatoeages gereserveerd voor mensen die uitzonderlijke prestaties hadden verricht in tijd van oorlog, ambacht of de geneeskunst. Net als een stempel in een paspoort konden tatoeages laten zien waar de drager op reis langs is geweest. De echtheid van deze afbeeldingen was beschermd door een algemeen geloof in dat als de drager van een dergelijke tatoeage, alsmede de kunstenaar, onterecht een dergelijke tatoeage draagt of zet, dit ongeluk, ziekte of een vloek met zich mee zou brengen. Dit soort tribaal bijgeloof was niet helemaal onterecht, want als de onterechte drager van een dergelijke tatoeage niet kon bewijzen dat hij hem verdiend had zou hij het niet overleven. Therapeutisch tatoeëren: De geschiedenis zit vol met voorbeelden van tatoeëren met als doel het genezen of voorkomen van ziekte. Veel mummies zijn gevonden met op het eerste gezicht betekenisloze puntjes of kruisjes, om met verder onderzoek te laten blijken dat er sporen van artritis of andere ziektes waren. Het is een bekend gegeven dat een groot deel van aandoeningen die niet besmettelijk, erfelijk of als gevolg van blessure zijn opgelopen, hun oorzaak hebben in de menselijke psyche, dus kunnen ze genezen worden met verschillende soorten placebo’s. Op deze manier heeft tatoeëren zijn plek gevonden in traditionele geneeskunst van vele volkeren. In tegenstelling tot de overige sjamaanse rituelen versterkt tatoeëren het immuunsysteem doordat tijdens het tatooeren antilichamen worden aangemaakt. Later, tijdens de rest van het leven is op deze manier het aantal antilichamen groter door de inkt die zich onder de huid bevindt.
Ritueel tatoeëren:
In alle culturen zijn er bepaalde vormen van initiatie die gevolgd worden door tatoeëren. Om wat voor groepen het ook gaat, laat de ontvanger van de tatoeage zien dat hij bereid is door de pijn van het zetten en door het dragen van een afbeelding voor de rest van zijn leven een sterke positie in te nemen in het dragen van de consequenties die deze positie inneemt. Een ander voorbeeld van ritueel tatoeëren is het tatoeëren van talismannen die kracht, moed, geluk of iets dergelijks met zich mee zouden brengen. Dergelijke tatoeages versterken de zelfverzekerdheid in ondernemingen die de dragers normaal gesproken uit bijgeloof of angst niet aan hadden durven beginnen. Decoratief tatoeëren: Alle eerdergenoemde vormen van tatoeëren raken naarmate de tijd verloopt hun betekenis en worden deel van de gebruiken van verschillende culturen, zodat de motieven nog steeds decoratief worden gezet, ook al is de oorspronkelijke betekenis al lang vergeten. Het grootste deel van de huidige stijlen zijn gebaseerd op oude tradities van tatoeëren, maar hebben vaak enkel esthetische waarde.
Lees meer: Het begin van de tattoo-kunst
Modern en traditioneel tatoeëren